Wangfujing street

Vandaag hebben we Wangfujing street bezocht, een enorme winkelstraat met zowel heel luxe warenhuizen als ook kleine winkeltjes met toeristische spulletjes.

Ineens zagen we overal mensen op straat lopen met de Fuwa poppetjes, de mascottes van de Olympische spelen. In kleine dozen en grote dozen, hele grote Fuwa, kleintjes in zakken. Afijn, de uitverkoop van de Olympische spelen merchandise is begonnen. En het was werkelijk een gekkenhuis bij de afdelingen waar ze die spullen verkochten. Niet normaal meer! Maar ik heb me in de uitverkoop gestort en het is gelukt!! Voor Y90 5 Fuwa! Geen geld!

Verderop in de straat kon je midden op straat je even medisch laten keuren! Bloeddruk meten etc. Ook was er een zijstraat met diverse eettentjes. Jummie, lekkere stokjes met doorgespiesde levende!!! kleine schorpioenen!! Bah en zielig!

We hebben verder nog een Chinese boekwinkel bezocht, erg leuk. Op de kinderafdeling verkochten ze ook cd's en dvd's en we hebben nu een cd met daarop Mama Hao gekocht, een Chinees kinderliedje. Twan vindt zingen en muziek erg leuk en hij zingt dan ook luidkeels mee.
Verder hebben we nog een warenhuis bezocht met heel veel kinderspullen, speelgoed, maar ook kleren en schoenen. We hebben voor Fee Fee werkelijk een snoezig gewatteerd rood jasje gekocht. Wat staat het haar toch goed. Voor Twan hebben we lief speelgoed gekocht. Omdat hij al zo druk is geen heftige dingen voor deze jongen de komende tijd. Voor onszelf kopen we eigenlijk praktisch niets. Je komt er gewoon niet aan toe met twee kinderen.

Wat ben je in China toch een tijd kwijt om te betalen bij winkels. Je kiest eerst wat je hebben wilt, onderhandelt over de prijs en als je akkoord bent krijg je een briefje mee om bij een aparte kassa te gaan betalen. Vervolgens stempelt de kassier alle doorslagen van het briefje met meerdere stempels. Dan krijg je ook nog een aparte kassabon en met die hele handel ga je dan je spullen ophalen.

Toen we weer terug wilden naar het hotel, wilden alle taxichauffeurs ineens een prijs vooruit afspreken (Y100 ipv de Y40 die we op de heenweg betaalden), in plaats van met de meter te werken. Slimmerikjes! Ze weten dat je terug wilt en gaan dan ineens zo doen. Maar wij zijn niet voor een gat te vangen. We zijn gewoon naar een hotel in de buurt gelopen en hebben daar de concierge voor ons een taxi laten regelen. Uiteindelijke prijs: Y31!! We hebben de chauffeur Y40 gegeven en hij was erg blij. En wij ook.

Op de kamer hebben broer en zus nog gespeeld totdat Fee Fee een enorme huilbui kreeg. Ze wil graag naar huis, maar wil vooral dat Twan niet mee gaat. Tja. We begrijpen haar best. Fee Fee is rustig en introvert en Twan is druk en moet vooral nog heel erg wennen. Fee Fee is ook elke keer erg blij als Twan straf krijgt (afkoelen op een stoel) en als hij eerder naar bed gaat of 's middags slaapt. Maar bij Twan zien we ook dat hij heel erg zijn grote zus wil nadoen en dat weet Fee Fee niet altijd te waarderen. Ook wordt hij, met ups en downs, liever en rustiger.
Maar we hebben hier natuurlijk ook een vreemd ritme, elke avond uit eten elke dag toch ergens heen. Wat dat betreft zal het prettig zijn om weer thuis te zijn, maar tegelijkertijd raak je hier ook steeds meer gewend. Zo kennen de taxichauffeurs deze buurt niet zo goed en moet ik ze nota bene vertellen hoe ze moeten rijden! De Chinezen zijn toch altijd erg vriendelijk. Ook dat zullen we zeker missen. Nog maar een paar daagjes en dan gaan we alweer naar huis. Jammer!

Morgen gaan we naar de Chinese Muur. Leuk!