Laatste dag in Nanning

Vandaag was onze laatste dag (nou ja, dag... ochtend) in Nanning. Het vliegtuig vertrok helaas al om 12.00 uur. Echt zo ontzettend jammer om nu al uit Nanning te moeten vertrekken! Ook toen bij Fee Fee hadden we hetzelfde gevoel. Onze gids sprak in de bus nog mooie woorden: dat onze kinderen nu in Nederland zullen opgroeien, maar dat ze altijd Chinees zullen blijven en altijd weer welkom zijn.

Maar eerst nog even een verslag van gisteren. Gisterochtend hebben we samen met Glen de dierentuin van Nanning bezocht. Een mooi aangelegde dierentuin met helaas een soort theater in het midden waar een show wordt gegeven met een dansende beer, een aap en een olifant. Tja, dan merk je toch weer echt het cultuurverschil. Ook de roofdieren zaten in heel kleine hokjes, maar de giraffen hadden daarentegen een enorm buitenverblijf. Uiteraard vielen we als westerlingen weer heel erg op. Op een gegeven moment werden we achtervolgd door een Chinese vader met zijn zoontje die hij steeds vooruitstuurde om zogenaamd een foto van hem te maken, maar de camera dwaalde menigmaal af richting die blanke mensen met die Chinese kindjes! Ook vertelde onze gids over een aantal krokodillen die apart zaten. Dit was omdat zij een jongetje hadden opgegeten!! Voor "straf" zaten ze apart. Nou, als we Twan zijn beentjes voelen, begrijpen we die krokodillen wel, ze zijn zo zacht!

In de middag nog wat rondgelopen door Nanning en 's middags kregen we alle notariele aktes en het paspoort van Twan. Ook moesten we het nodige in orde maken voor de legalisaties die in Beijing zullen plaats vinden. En we hadden nog wat cadeautjes voor Glen. We hebben het enorm met hem getroffen! Daarna zijn we nog met Jan Kees en Inge en de kinderen in het restaurantje vlak bij het hotel gaan eten. Alhoewel we allemaal moe waren en nog de koffers moesten pakken, vonden we het toch een gezellige afsluiting van onze tijd in Nanning.

Het vliegen was in een woord niet leuk! Twan zat bij Sander op schoot, vast in de gordel, maar dit was enorm zwaar voor Sander en voor Twan natuurlijk! Een vlucht van 3,5 uur was al een beproeving, laat staan straks de vlucht naar Schiphol! Even nog maar niet aan denken. Gelukkig voor Sander viel hij na 2,5 uur in slaap door uitputting van al zijn boosheid. In Beijing weer onze andere reisgenoten ontmoet. Leuk om iedereen weer te zien en uiteraard vooral ook hun kindjes!

Twan heeft heel erg zijn ups en downs (en wij daardoor soms ook), hij is enorm energiek: hij loopt niet hij rent, hij legt iets niet neer, hij gooit het neer, hij zegt iets niet een keer, maar tien keer. Naar Sander luistert hij het beste, maar het gaat niet altijd even makkelijk. We zijn dan ook benieuwd wanneer hij het allemaal wat meer gaat beseffen. Gelukkig hebben we in de reisgroep veel steun aan elkaar. Het lijkt wel alsof iedereen het toch min of meer op deze manier ervaart. We zijn dan ook allemaal erg benieuwd hoe onze kinderen over een half jaar zullen zijn, als we er allemaal liefde, rust en regelmaat in hebben kunnen stoppen.

Vanavond in Beijing was hij echter erg lief. Fee Fee en hij hebben samen bij Sander op schoot gezeten en waren allebei lief! Feetje moet ook nog erg wennen aan het delen van speelgoed. Een aantal auto's van haar staan nu veilig opgeborgen in de kluis op de kamer!

We hebben nu drie vrije dagen, geen verplichte onderdelen om af te handelen. Onze gids Li zal voor ons de legalisaties regelen. Op woensdag staat een excursie gepland naar de Chinese muur. Fee Fee ziet hier heel erg naar uit.

Een ding is zeker: morgenochten gaan we proberen een beetje uit te slapen!

En dan nu het mooiste beeld: broer en zus rennend door de dierentuin!