Wangfujing street

Vandaag hebben we Wangfujing street bezocht, een enorme winkelstraat met zowel heel luxe warenhuizen als ook kleine winkeltjes met toeristische spulletjes.

Ineens zagen we overal mensen op straat lopen met de Fuwa poppetjes, de mascottes van de Olympische spelen. In kleine dozen en grote dozen, hele grote Fuwa, kleintjes in zakken. Afijn, de uitverkoop van de Olympische spelen merchandise is begonnen. En het was werkelijk een gekkenhuis bij de afdelingen waar ze die spullen verkochten. Niet normaal meer! Maar ik heb me in de uitverkoop gestort en het is gelukt!! Voor Y90 5 Fuwa! Geen geld!

Verderop in de straat kon je midden op straat je even medisch laten keuren! Bloeddruk meten etc. Ook was er een zijstraat met diverse eettentjes. Jummie, lekkere stokjes met doorgespiesde levende!!! kleine schorpioenen!! Bah en zielig!

We hebben verder nog een Chinese boekwinkel bezocht, erg leuk. Op de kinderafdeling verkochten ze ook cd's en dvd's en we hebben nu een cd met daarop Mama Hao gekocht, een Chinees kinderliedje. Twan vindt zingen en muziek erg leuk en hij zingt dan ook luidkeels mee.
Verder hebben we nog een warenhuis bezocht met heel veel kinderspullen, speelgoed, maar ook kleren en schoenen. We hebben voor Fee Fee werkelijk een snoezig gewatteerd rood jasje gekocht. Wat staat het haar toch goed. Voor Twan hebben we lief speelgoed gekocht. Omdat hij al zo druk is geen heftige dingen voor deze jongen de komende tijd. Voor onszelf kopen we eigenlijk praktisch niets. Je komt er gewoon niet aan toe met twee kinderen.

Wat ben je in China toch een tijd kwijt om te betalen bij winkels. Je kiest eerst wat je hebben wilt, onderhandelt over de prijs en als je akkoord bent krijg je een briefje mee om bij een aparte kassa te gaan betalen. Vervolgens stempelt de kassier alle doorslagen van het briefje met meerdere stempels. Dan krijg je ook nog een aparte kassabon en met die hele handel ga je dan je spullen ophalen.

Toen we weer terug wilden naar het hotel, wilden alle taxichauffeurs ineens een prijs vooruit afspreken (Y100 ipv de Y40 die we op de heenweg betaalden), in plaats van met de meter te werken. Slimmerikjes! Ze weten dat je terug wilt en gaan dan ineens zo doen. Maar wij zijn niet voor een gat te vangen. We zijn gewoon naar een hotel in de buurt gelopen en hebben daar de concierge voor ons een taxi laten regelen. Uiteindelijke prijs: Y31!! We hebben de chauffeur Y40 gegeven en hij was erg blij. En wij ook.

Op de kamer hebben broer en zus nog gespeeld totdat Fee Fee een enorme huilbui kreeg. Ze wil graag naar huis, maar wil vooral dat Twan niet mee gaat. Tja. We begrijpen haar best. Fee Fee is rustig en introvert en Twan is druk en moet vooral nog heel erg wennen. Fee Fee is ook elke keer erg blij als Twan straf krijgt (afkoelen op een stoel) en als hij eerder naar bed gaat of 's middags slaapt. Maar bij Twan zien we ook dat hij heel erg zijn grote zus wil nadoen en dat weet Fee Fee niet altijd te waarderen. Ook wordt hij, met ups en downs, liever en rustiger.
Maar we hebben hier natuurlijk ook een vreemd ritme, elke avond uit eten elke dag toch ergens heen. Wat dat betreft zal het prettig zijn om weer thuis te zijn, maar tegelijkertijd raak je hier ook steeds meer gewend. Zo kennen de taxichauffeurs deze buurt niet zo goed en moet ik ze nota bene vertellen hoe ze moeten rijden! De Chinezen zijn toch altijd erg vriendelijk. Ook dat zullen we zeker missen. Nog maar een paar daagjes en dan gaan we alweer naar huis. Jammer!

Morgen gaan we naar de Chinese Muur. Leuk!

Berichtje van Fee Fee voor de Rode groep

Beste allemaal,

Nog vier nachtjes slapen en dan kom ik weer terug uit China. Ik heb wel zin om weer naar huis te gaan. Ik mis jullie wel, hoor. Wat wel leuk is is dat ik veel cadeautjes van mijn papa en mama heb gekregen. Ook een Chinese draak en een mooie graafmachine.
Mijn broertje is best leuk, maar af en toe hebben we ruzie. Hij is af en toe best stout. Maar we kunnen soms ook leuk spelen. We eten elke avond Chinees en het is erg lekker.
Iedereen denkt dat ik Chinees praat, maar ik weet alleen Ni Hao en Zai Jian (Hallo en Tot Ziens)

Tot gauw!

Fee Fee

Bezoek aan het zomerpaleis

Vandaag hebben we het Zomerpaleis bezocht. Het Zomerpaleis werd gebouwd door keizer Qianlong in 1750 ter ere van de verjaardag van zijn moeder. Het is een aantal keer verwoest geweest maar is steeds weer opgebouwd. Pas in 1924 werd het open gesteld voor bezoekers. Vanaf 1992 behoort het tot het werelderfgoed.

Toen we Fee Fee gingen ophalen hebben we de Verboden Stad bezocht en ditmaal wilden we graag het zomerpaleis bezoeken. Alhoewel ons hotel in het noorden van Beijing ligt en het zomerpaleis ook, was het met de taxi toch nog 20 minuten. Zo'n Y320 (circa 4 euro) kost een dergelijk ritje hier. Het zomerpaleis is prachtig, maar met twee buggy's niet altijd even handig. We namen dan ook de rolstoel route, maar dan zie je niet alles. Het gaf niets want er was nog meer dan genoeg te zien.

We werden wederom diverse keren staande gehouden door de Chinezen die in het Chinees eens even een goed gesprek met ons wilden voeren. We kregen veel commentaar op de schaarse kleding van Twan (slechts een lange broek en niet eens een ski broek of zo!). Ergens hadden ze wel gelijk want het was best koud. En de kinderen zitten natuurlijk toch stil. Ook moesten we meerdere keren met diverse Chinezen op de foto. Tja...
We zijn via de oostelijke ingang naar binnen gegaan en hebben het Zomerpaleis uiteindelijk via de noord kant verlaten. We hadden het allemaal koud!

Vanmiddag zijn we in de hotelkamer gebleven. Twan heeft een slaapje gedaan. Hij had het echt nodig, want hij was heel koud geworden en erg moe en daardoor jengelig. Fee Fee is, nadat Sander nog een half uurtje op de bank had geslapen, met Sander naar de speelgoedafdeling van de supermarkt geweest. Zij en Twan hebben allebei een auto (Fee een graafmachine en Twan een tractor) gekregen. Tijdends het avondeten wist Twan diverse doperwtjes en ander voedsel in zijn tractor te proppen, waardoor Sander met zijn stokje zeker 10 minuten bezig was om het er weer uit te krijgen.

Vanavond hebben we met Jan Kees en Inge (en onze kinderen uiteraard) in ons favoriete restaurant gegeten. Het lijkt wel alsof we steeds meer eten bestellen. Het was een gezellige afsluiting van de dag!

Nog wat foto's

Medewerkers van de maand:

De heer Twan Pan Yuan Borg en mevrouw Fee Fee Borg

En hieronder:

Straatbeeld Beijing, Spelen in KFC, Birds Nest ingeklemd tussen flats

En onze beauty Fee Fee in het vliegtuig

Een fijne dag in Beijing

Vandaag hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Om 9.30 uur werden we wakker (nadat Twan in eerste instantie al om 5.30 uur iedereen wakker maakte) en we besloten om ons niet te haasten voor het ontbijt. Dus heerlijk op de kamer ontbeten met bananen en broodjes. Twan en Fee Fee hebben lekker kunnen spelen en we zien al meer rust in Twan komen. Hij heeft lief gespeeld en hij begrijpt langzamerhand welk speelgoed van hem is en welke van Fee Fee (tot haar grote vreugde). De Bob de Bouwer autootjes die Fee Fee van tante Bethie heeft gekregen worden echter pas uit de kluis gehaald als Twan veilig in zijn bedje ligt.

In de middag hebben we lekker gewandeld in de buurt van het hotel. Niet dat er veel te beleven is in deze buurt, maar het was behoorlijk fris buiten dus dat was wel even lekker. Twan heeft volgens ons voor het eerst handschoenen aan gehad. Hij begreep er werkelijk niets van! Waarop Sander de slappe lach kreeg, waarop de Chinezen ons een beetje meewarig aankeken.

We zitten vlakbij het Birds Nest, waar de openingsceremonie van de Olympische spelen plaats vond. Vreemd om te zien hoe het hier in deze woonwijk ligt en hoe het eigenlijk al een beetje verloederd er om heen. De hokjes om kaartjes te kopen staan er nog en de winkels waar Olympische souvenirs verkocht werden liggen er verlaten bij. Vlak voor het Birds Nest is nu een attractiepark geopend met een reuzenrad, een achtbaan en nog meer kermisvermaak.

We hebben zeer verantwoord gelunched bij Kentucky Fried Chicken, waar de kinderen heerlijk hebben kunnen spelen, samen met nog een Chinees meisje. En Twan speelde echt lief! Hij luisterde goed en was ook lief voor Fee Fee! Het begin is er, lijkt het.

Daarna nog naar wat winkels aan de overkant geweest die zelfs voor ons best duur zijn. Wat te denken van een pak luiers voor Y 178, circa 19 euro!! Het lijkt ook alsof deze buurt voor de rijkere Chinezen is. 's Avonds rijdt de ene luxe auto (met geblindeerde ramen) na de andere voorbij.

We hebben de dag afgesloten met wederom een heerlijke Chinese maaltijd met vier personen, veel gerechten en drankjes voor zo'n 12 euro!

Verder nog een paar toelichtingen:

Twan is nu zo'n 80 c.m. want de kleertjes maat 80 passen hem het beste. Verder eet hij als een waanzinnige. Wat kan hij veel eten! En hij had in het vliegtuig wel zijn eigen stoel, maar bleef absoluut niet zitten. Vandaar dat hij maar bij Sander op schoot moest blijven zitten met zo'n extra veiligheidsgordel.

Laatste dag in Nanning

Vandaag was onze laatste dag (nou ja, dag... ochtend) in Nanning. Het vliegtuig vertrok helaas al om 12.00 uur. Echt zo ontzettend jammer om nu al uit Nanning te moeten vertrekken! Ook toen bij Fee Fee hadden we hetzelfde gevoel. Onze gids sprak in de bus nog mooie woorden: dat onze kinderen nu in Nederland zullen opgroeien, maar dat ze altijd Chinees zullen blijven en altijd weer welkom zijn.

Maar eerst nog even een verslag van gisteren. Gisterochtend hebben we samen met Glen de dierentuin van Nanning bezocht. Een mooi aangelegde dierentuin met helaas een soort theater in het midden waar een show wordt gegeven met een dansende beer, een aap en een olifant. Tja, dan merk je toch weer echt het cultuurverschil. Ook de roofdieren zaten in heel kleine hokjes, maar de giraffen hadden daarentegen een enorm buitenverblijf. Uiteraard vielen we als westerlingen weer heel erg op. Op een gegeven moment werden we achtervolgd door een Chinese vader met zijn zoontje die hij steeds vooruitstuurde om zogenaamd een foto van hem te maken, maar de camera dwaalde menigmaal af richting die blanke mensen met die Chinese kindjes! Ook vertelde onze gids over een aantal krokodillen die apart zaten. Dit was omdat zij een jongetje hadden opgegeten!! Voor "straf" zaten ze apart. Nou, als we Twan zijn beentjes voelen, begrijpen we die krokodillen wel, ze zijn zo zacht!

In de middag nog wat rondgelopen door Nanning en 's middags kregen we alle notariele aktes en het paspoort van Twan. Ook moesten we het nodige in orde maken voor de legalisaties die in Beijing zullen plaats vinden. En we hadden nog wat cadeautjes voor Glen. We hebben het enorm met hem getroffen! Daarna zijn we nog met Jan Kees en Inge en de kinderen in het restaurantje vlak bij het hotel gaan eten. Alhoewel we allemaal moe waren en nog de koffers moesten pakken, vonden we het toch een gezellige afsluiting van onze tijd in Nanning.

Het vliegen was in een woord niet leuk! Twan zat bij Sander op schoot, vast in de gordel, maar dit was enorm zwaar voor Sander en voor Twan natuurlijk! Een vlucht van 3,5 uur was al een beproeving, laat staan straks de vlucht naar Schiphol! Even nog maar niet aan denken. Gelukkig voor Sander viel hij na 2,5 uur in slaap door uitputting van al zijn boosheid. In Beijing weer onze andere reisgenoten ontmoet. Leuk om iedereen weer te zien en uiteraard vooral ook hun kindjes!

Twan heeft heel erg zijn ups en downs (en wij daardoor soms ook), hij is enorm energiek: hij loopt niet hij rent, hij legt iets niet neer, hij gooit het neer, hij zegt iets niet een keer, maar tien keer. Naar Sander luistert hij het beste, maar het gaat niet altijd even makkelijk. We zijn dan ook benieuwd wanneer hij het allemaal wat meer gaat beseffen. Gelukkig hebben we in de reisgroep veel steun aan elkaar. Het lijkt wel alsof iedereen het toch min of meer op deze manier ervaart. We zijn dan ook allemaal erg benieuwd hoe onze kinderen over een half jaar zullen zijn, als we er allemaal liefde, rust en regelmaat in hebben kunnen stoppen.

Vanavond in Beijing was hij echter erg lief. Fee Fee en hij hebben samen bij Sander op schoot gezeten en waren allebei lief! Feetje moet ook nog erg wennen aan het delen van speelgoed. Een aantal auto's van haar staan nu veilig opgeborgen in de kluis op de kamer!

We hebben nu drie vrije dagen, geen verplichte onderdelen om af te handelen. Onze gids Li zal voor ons de legalisaties regelen. Op woensdag staat een excursie gepland naar de Chinese muur. Fee Fee ziet hier heel erg naar uit.

Een ding is zeker: morgenochten gaan we proberen een beetje uit te slapen!

En dan nu het mooiste beeld: broer en zus rennend door de dierentuin!

Bezoek aan Green Mountain park

Gisteren was het niet mogelijk om een berichtje te plaatsen, dus vandaag een verslag van deze dag.

We zijn 's morgens naar Green Mountain Park gegaan, net buiten Nanning. Het was erg mooi en een gedeelte van het park bestaat uit regenwoud. Bijzonder om door heen te lopen. Op de top van de berg staat een hele hoge toren in de vorm van een pagode. Sander en Fee Fee zijn helemaal naar boven gegaan, terwijl Twan en ik beneden bleven. Het heeft de hele ochtend heeel licht geregend, echt kleine druppeltjes. Dit is volgens de gids kenmerkend voor de lente. Zodra het opklaart voel je ook meteen de klamme warmte toenemen.

Glen, onze gids, is ontzettend aardig en vooral alle meisjes zijn dol op hem. Glen heeft Engels gestudeerd in Australie en heeft daar drie jaar gewoond. Met Twan praat hij veel Chinees. Twan heeft werkelijk overal wat over te zeggen (in het Chinees dus) en doet dat het liefst vijf of zes keer achter elkaar. Van een paar woorden weten we de betekenis al, zoals Lele: melk. Hier wordt namelijk dagelijks tientallen keren verwittigend om gevraagd. Hij is dan ook nog veel jonger in zijn doen en laten dan Fee Fee destijds. Hij heeft graag de hele dag zijn zuigflesje bij zich met zijn melkje.

's Middags hebben we nog wat rondgelopen door Nanning. Als westerling met twee Chinese kinderen ben je hier een echte bezienswaardigheid. Je ziet de blik vol ongeloof heen en weer gaan van de buggy naar ons en Chinezen kennen weinig discretie dus je wordt ook uitgebreid besproken waar je bij staat. De mensen zijn wel allemaal erg vriendelijk en behulpzaam en schoolkinderen vinden het leuk om hun Engels met je te oefenen.

Het was vandaag een vermoeiende dag. We hebben ons voorgenomen om de volgende keren als Twan slaapt ook even te slapen, want hij is zo energiek dat ook wij al onze energie nodig hebben. Sander is vooralsnog degene waar hij goed naar luistert. 's Avonds kreeg hij bij Sander een hele zielige huilbui en gaf hij zich echt een beetje over aan Sander. Dan wordt het ineens zo'n ander kindje, echt nog een klein babietje.

Morgen, vrijdag, gaan we met Glen naar de dierentuin van Nanning en krijgen we 's middags Twan zijn paspoort en andere documenten die we in Beijing moeten laten legaliseren. Zaterdag vertrekken we alweer uit Nanning! Wat is dat snel gegaan en wat ontzettend jammer om Nanning alweer te moeten verlaten.

Een vrije dag in Nanning

Vanochtend heerlijk rustig aan gedaan. Erg fijn want Fee Fee werd om 23.00 uur wakker en kon toen niet meer slapen en wilde bij Sander in bed liggen. Vervolgens werd ergens midden in de nacht Twan wakker en toen kwam Fee Fee bij mij liggen en Twan bij Sander. Ergens vroeg in de ochtend wilde Twan bij mij liggen en toen lagen we met zijn drieen in bed. Het was een onrustige nacht!

Na het ontbijt zijn we naar een prachtig park achter het hotel gelopen. Het was lekker rustig en Sander had Twan in de rugdrager. Dit vindt hij erg leuk. (Richard en Marianne: dank voor het lenen!). In het park waren een aantal mensen echt Chinese muziek aan het spelen, prachtig! Een heerlijke combinatie van de rust van het park, de muziek en de typische Chinese natuur. Verderop in het park was een soort pretpark en hier kwamen we ook onze reisgenoten Inge en Jan Kees tegen. Zij hebben nu ook een zoontje erbij. Gisteren hadden ze in Wal Mart schoenen voor hem gekocht, maar dit bleken schoenen te zijn die bij elke stap een piep maken! We hoorden hun zoon dus al van verre in de rondte lopen.

's Middags kwamen we langs een soort bakker

waar we lekkere broodjes gekocht hebben.

Ik moet van Fee Fee tegen Pake en Oma zeggen dat ze maar liefst zes broodjes (formaat mini bolletje) gegeten heeft! Daarna nog even in het hotel geweest om rustig aan te doen, maar Twan vatte dit op als het startsein om eens even lekker met wat spullen te gooien. Die arme jongen moet van ons nu al af en toe voor straf op een stoel zitten, maar het werpt al een beetje zijn vruchten af. We moeten echt heel consequent met hem zijn. Zoals de gids al zei " He's a naughty boy" en dat is hij! Maar Sander krijgt al overwicht op hem en hij weet zo langzamerhand dat als hij gaat gooien met spullen of met zijn eten, het wordt afgepakt. We zien langzamerhand zijn lieve kanten wat meer naar boven komen. Twan is verder dol op melk in zijn fles met speen. Onder luide Chinese verwittiging "eist" hij zijn melk op! We hebben het idee dat hij midden in zijn peuterpubertijd zit. Verder zegt hij al zijn eerste Nederlandse woordjes: auto, vrachtauto en goed zo! Ook probeert hij Vader Jacob al in het Nederlands mee te zingen. Zo lief! Hij is sowieso dol op zingen: hij zingt Mama Hao luidkeels mee.

Later die middag nog even het centrum van Nanning in geweest waar we weer Inge en Jan Kees tegen kwamen. Twan was inmiddels in slaap gevallen in de rugdrager en Feetje in de buggy.

De dag besloten in de Pizzahut waar we er achter zijn gekomen dat Twan dol op mais is.

Toen Twan in bed lag is Sander lekker met Fee Fee gaat voetballen in de gang. Hier genoot ze echt van. Even weer wat quality time met zijn drietjes! Morgen gaan we op excursie naar Green Mountain Park.

Een dag vol formaliteiten

Vandaag begon met de eerste uitdaging: twee kinderen bijtijds aangekleed en gevoed krijgen om op tijd klaar te staan voor alle formaliteiten! Maar het is gelukt.

Twan schrok om 7.15 uur wakker en was echt even 15 minuten gedesorienteerd. Daarna wilde hij meteen gaan spelen en de kamer verder gaan verkennen. Hij is echt reuze actief, dus daar moeten we, met Fee Fee als ons referentiekader, wel aan wennen.

Vandaag moesten we naar het civil bureau, de notaris en daarna nog naar Wallmart om de nodige dingen voor de kinderen te kopen.

Het eerste gedeelte vond plaats in het civilbureau waar gisteren ook de overdracht plaats vond.

We kregen een kort interview door de notaris (althans dat dachten we toen nog) en Twan moest een voetafdruk plaatsen. (Hij vond het maar niets die rode inkt aan zijn voet, toen we uiteindelijk weer terug waren in het hotel ging Twan uitgebreid zijn voet inspecteren.)

Hierna konden we vragen stellen aan een medewerker van het kindertehuis, maar je merkte aan de antwoorden dat ze Twan eigenlijk niet kent. Enigszins logisch omdat hij bij pleegouders heeft gezeten, maar toch ook jammer omdat je hoopt zoveel mogelijk informatie over hem te krijgen.

Vervolgens moesten we naar het volgende kantoor en hier bleek dus de notaris te zitten! Met wie we dan in vredesnaam het vorige interview hadden gehad is ons niet duidelijk. Toen we hier weggingen was het al 12.15 uur en Glen (de gids) had dus ook nog bedacht dat we inkopen bij Wallmart gingen doen. Het was dus al met al een hele lange ochtend, want we waren pas om circa 13.45 uur terug.

Twan praat heel erg veel. In de bus wijst hij auto's, ambulances en andere bussen aan. Ook de gids vindt zijn woordenschat heel erg groot voor zijn leeftijd. Tegelijk is het voor hem natuurlijk ook erg frustrerend omdat wij hem niet begrijpen. Wat een contrast met Fee Fee die negen maanden haar mond heeft gehouden.

Verder is hij al zindelijk, maar hij moet ongeveer om de vijf minuten naar de w.c., dus erg praktisch is het niet. Wel maakt hij heel erg duidelijk dat hij moet plassen. Onder het uitroepen van veel Chinese woorden, neemt hij je gewoon mee aan de hand richting w.c. Ben je niet snel genoeg dan trekt hij zelf zijn broek al naar beneden!

Hij is ook heel actief; hij houdt van rennen en dingen gooien. We zijn al druk bezig om hem dat laatste af te leren. Hij bedoelt het op zich niet kwaad, maar we hebben het idee dat hij of veel mocht bij zijn pleegouders of het natuurlijk hartstikke moeilijk heeft met alles wat hem nu overkomt. Of uiteraard een combinatie van beiden.

Fee Fee houdt zich echt erg goed. Ze heeft er nu een broertje bij die we de hele tijd in de gaten moeten houden omdat hij watervlug is en zij houdt hem ook heel erg in de gaten. Ze rent achter hem aan om hem tegen te houden en moet af en toe een klap incasseren van hem. Ook hier wordt door ons al aan gewerkt en hij begrijpt ons dondersgoed op zo'n moment.

Vanmiddag zijn we naar het zwembad van het hotel geweest. Dit hadden we Fee Fee al twee dagen beloofd, dus nu moest het er echt van komen. En wat een koud water!!

Al met al een vermoeiende dag. Morgen staat er niets op het programma. Heerlijk!

Twan Pan Yuan dag

De ochtend begon met een bezoek aan maar liefst twee banken, omdat de eerste bank niet genoeg Chinees geld had om onze euro's (die we nodig hebben voor de procedurekosten) om te wisselen. Het bezoek aan de bank(en) duurde maar liefst anderhalf uur, omdat werkelijk elke euro van top tot teen geinspecteerd werd.

We hadden nog even tijd om te lunchen en om ons om te kleden, want om 15.00 uur zouden we vertrekken om onze kinderen op te halen.

Toen we boven kwamen, waren de kinderen al in de kamer tegenover ons. We zagen Twan direct al! Net als bij Fee Fee herkende ik hem al direct. Hij speelde met een grote bal en liep vrolijk rond.

De overdracht verliep heel rustig. Twan was het enige kindje dat niet huilde, maar dat zelfs al vrij snel moest lachen. Hij praatte heel veel en probeerde ons al van alles duidelijk te maken.

Pas in het hotel kwam de eerste grote huilbui/woedeuitbarsting. Het is ook niet niks voor hem. Daarna viel hij in slaap (het was inmiddels 18.00 uur), maar helaas werd hij wakker op de hotelkamer. Aan een hazenslaapje heeft hij kennelijk even genoeg, want hij werd me toch actief! Hij rent in de rondte, gooit met veel (helaas), maar bedoelt het goed. Hij is echt een doerak.

Ook tijdens het eten weet hij precies aan te geven wat hij wil, hij blijft het net zo lang in het Chinees zeggen tot we het snappen en anders staat hij even op in zijn kinderstoel om het zelf te pakken. We hebben onze handen vol aan hem! Maar hij is ook lief en zoekt dan toch al toenadering, vindt het heerlijk om met Fee Fee rond te rennen en zoekt al grenzen op van wat wel en niet mag.

Fee Fee is erg lief. Als hij met speelgoed gooit, zegt ze "geeft niets hoor" en pakt het weer op voor hem. Ook houdt ze hem tegen bij de liftdeuren en probeert ze met alles te helpen. Wat is ze toch een lief zorgzaam meisje.

Morgenochten moeten we bijtijds op want Glen, onze gids, komt ons om 9.00 uur ophalen in het hotel voor de rest van de formaliteiten. Vandaag hebben we al de nodige documenten ingevuld, ondertekend en voorzien van onze duimafdruk in rode inkt. We zijn benieuwd hoe het morgen met ons mannetje gaat. Nu ligt hij in ieder geval lekker te slapen.

Nanning, Guangxi

Na een zeer turbulente vlucht van 3,5 uur zijn we in Nanning aangekomen. De arme Fee Fee is de hele vlucht ziek geweest: ze bleef maar overgeven. Erg zielig. Gelukkig knapte ze redelijk snel op toen we uit het vliegtuig waren. Sander kreeg nog van een steward medicijnen aangeboden voor Fee Fee. Of hij daarvoor even een Chinees formulier wilde invullen, waarop hij ook nog zelf het medicijn moest beschrijven. Grapjas! We hebben het haar uiteindelijk niet gegeven, want ze bleef maar overgeven. De stewardessen waren allemaal wel heel erg lief voor haar, met natte lapjes, verse spuugzakjes en een zakje met ijs om in haar nek te leggen.

Nanning is een echte Chinese stad. Heel veel mensen op straat, een buschauffeur die gewoon de andere weghelft gebruikt om in te halen en ook de geur en de warmte zijn heel herkenbaar. We hebben een aardige gids, Glen (zijn Chinese naam weten we (nog) niet) die ons ook wat wegwijs heeft gemaakt in de buurt. Vanavond hebben we heerlijk gegeten met een ander stel in een groot restaurant waar je bij allerlei verschillende balies gerechten kon bestellen. Uiteindelijk bleek onze bestelzucht (vraatzucht???) erg groot en stonden er zo'n 25 gerechten op tafel! Maar alles was heerlijk! Fee Fee is bij ons op schoot in slaap gevallen en Sander heeft haar naar het hotel gedragen. Ze is gelukkig in slaap gebleven, want het was ook voor haar een zware dag.

We zijn in Nanning met allemaal stellen die al een dochter hebben en nu hun tweede kindje gaan ophalen; in totaal vier zonen en een dochter. Het is prettig om te zien dat we ons allemaal bezorgd maken om hoe het met ons oudste kind zal gaan zodra we ons tweede kind krijgen. Fee Fee heeft het er af en toe echt moeilijk mee, met hele zielige huilbuien. Maar dat zal ook door al het reizen en de vermoeidheid komen.

Morgenmiddag 15.00 uur (8.00 uur 's morgens bij jullie) moeten we verzamelen en zullen we met de gids naar het Civil bureau vertrekken waar we onze kinderen voor de eerste keer zullen ontmoeten. We kregen in de bus ook nog een recent verslag over Twan. Hij slaapt nu van 20.00 uur tot 8.30 uur! Heerlijk!

Zijn bedje staat al op de kamer en Fee Fee heeft uiteraard ook haar eigen bed, dus vanaf morgen zullen alle vier de bedjes gevuld zijn!

We zijn in Beijing

We zijn veilig aangekomen in Beijing. Het was een rustige vlucht en Fee Fee heeft gelukkig ook nog zo'n zes uur geslapen. Ik zat naast een aardige Chinese jongen die 2,5 jaar in Nederland heeft gestudeerd en nu weer naar huis terug ging. Leuk om mee te praten.

Op het vliegveld aangekomen zagen we dat we dezelfde gids als verleden keer hadden, erg leuk! Ze noemt zich nu Li en wij menen ons te herinneren dat ze 3,5 jaar geleden zich nog Lily noemde, maar het is dezelfde gids.

In het hotel aangekomen vonden er nog wat formaliteiten plaats en toen was het alweer 17.00 uur 's middags Chinese tijd. We hadden nog even de tijd om onze hotelkamer te inspecteren, die lekker ruim is. Naast het hotel zit een supermarkt en aan de overkant zitten diverse restaurants. We hebben vanavond met de hele groep gegeten en het was weer zo lekker! Dat is iets wat je in Nederland echt kan missen, dat echte lekkere Chinese eten.

We gaan nu lekker douchen en kleren voor morgen uitzoeken, want in Nanning is het 25 tot 30 graden. Morgenochtend moeten we om 9.00 uur klaar staan om naar het vliegveld te gaan. Nog een vlucht van 3,5 uur, maar dan zijn we eindelijk in Guangxi.

We gaan!!

Vanavond is het dan zover: we vertrekken eindelijk naar China!!

De koffers zijn zo goed als klaar, de katten oppas is geregeld, Twan zijn kamer is helemaal klaar en het huis is aan kant. Het is in China prachtig weer, zeker in Nanning dus dat is een prettig vooruitzicht. Maar het mooiste is natuurlijk dat we uiterlijk maandagmiddag (Chinese tijd) Twan voor het eerst zullen ontmoeten!! We zijn zo benieuwd naar hem!

We zullen proberen vanuit China regelmatig berichtjes te plaatsen.

Iedereen ook heel hartelijk dank voor alle lieve mailtjes, kaartjes, cadeautjes en telefoontjes.

Tot in Beijing!

Afreisbijeenkomst

Gisteren hadden we onze afreisbijeenkomst in Halle. Was het vorige keer bij Fee Fee nog gewoon bij Kind en Toekomst op kantoor, ditmaal in een apart zaaltje. De reden hiervoor is dat we met maar liefst 14 stellen afreizen!! Het merendeel heeft al een kind, een aantal zelfs al twee. Als ik goed geteld heb komen we met 56 personen terug uit China! Dat zal me een drukte worden op Schiphol. Naar de provincie gaan we overigens met vier andere stellen.

Uiteraard is de hele procedure nog met ons doorgenomen en kregen we ons reisschema.

21 maart: We komen om circa 14.10 uur (lokale tijd) aan in Beijing en zullen de nacht doorbrengen in het Comfort Suites Hotel.
http://www.comfortsuites.com/hotel-beijing-china-CP010
22 maart: Het vliegtuig naar Nanning vertrekt om 11.15 uur vanuit Beijing en zal om circa 14.35 uur landen in Nanning. Hier verblijven we in het Majestic Hotel.
http://www.nn-myxd.com/my/index.asp
23 maart: 'S middags gaan we naar het Civil bureau waar we onze zoon voor het eerst zullen ontmoeten!
24 maart: Vandaag zullen alle formaliteiten rondom de adoptie naar Chinees recht plaats vinden.
25 maart: Vrije dag
26 maart: Vandaag wordt er een bezoek georganiseerd aan Green Mountain park.
27 maart: Vandaag krijgen we Twan zijn paspoort.
28 maart: We vliegen naar Beijing om 12.00 uur. We zullen dan wederom in het Comfort Suites Hotel verblijven.
29 maart: Vrije dag
30 maart: Vandaag zal e.e.a. geregeld worden door de gids in verband met de legalisatie van documenten.
31 maart: Vervolg legalisering documenten en aanvragen van visum voor Twan bij de Nederlandse Ambassade
1 april: Bezoek aan de Chinese Muur (Mu Tian Yu) inclusief lunch.
2 april: 'S middags krijgen we het visum van Twan. Tevens de verjaardag van mijn moeder (oma van twee kinderen dan!)
3 april: Terugvlucht naar Nederland (CZ 345), vertrek 14.20 uur, aankomst Nederland circa 18.30 uur.

Guangxi

Twan verblijft op dit moment in Guilin in de provincie Guangxi, helemaal in het zuiden van China. Guangxi grenst aan Vietnam, net als Guangdong, de provincie waar Fee Fee vandaan komt. We vinden het dan ook erg leuk dat we weer naar het zuiden van China zullen reizen.

De overdracht van Twan zal plaatsvinden in Nanning, de hoofdstad van de provincie Guangxi.

Vergeleken met Guangzhou waar we Fee Fee kregen, is Nanning een kleine stad (voor Chinese begrippen) met 620.000 inwoners. Guangzhou heeft er meer dan 9 miljoen!

We zullen hoogstwaarschijnlijk Guilin niet kunnen bezoeken, omdat de afstand tussen deze twee plaatsen alleen met de trein al vijf uur is. Erg jammer! Het schijnt dat Guilin prachtig is en natuurlijk hadden we graag zelf willen zien waar Twan vandaan komt. Maar het betekent ook dat onze zoon er al minimaal vijf uur reizen op heeft zitten voordat wij hem krijgen!

We gaan naar China toe!!!!

We gaan naar China toe!!!! Eindelijk mogen we meer vertellen over ons tweede kindje!! Vandaag kregen we het bericht dat de TA binnen is. Op 20 maart zullen we met zijn drieen naar China vertrekken en op 3 april komen we dan weer terug met zijn vieren.

Graag willen we dan ook ons tweede kindje aan jullie voorstellen.

We hebben een zoon erbij! Fee Fee wordt grote zus van Twan Pan Yuan. Twan is de naam die wij hem zelf nog gegeven hebben. Wat zijn roepnaam wordt, merken we in China wel. Misschien wordt het wel Yuan Yuan, wie zal het zeggen!

Twan woont in Guilin, Guangxi, dus wij zullen naar Nanning reizen voor de overdracht. Twan heeft ASD, een hartafwijking. Hij is geboren op 1 oktober 2006 en is nu dus 2 jaar en 5 maanden. We vinden het ontzettend leuk om weer naar Zuid China af te reizen en kunnen niet wachten om onze zoon te ontmoeten.

Op 12 maart is het afreisgesprek in een zaaltje in Halle (zo staat in de brief van K&T), dus ik verwacht dat we met een grote groep zijn.

Het aftellen is begonnen!

Wachten...

Helaas nog steeds geen nieuws over onze reisdatum. Vandaag gebeld met Kind & Toekomst, maar helaas was de travel approval nog steeds niet binnen. Dit maakt het steeds onwaarschijnlijker dat we 13 maart zullen afreizen. Alhoewel je weet dat het kan gebeuren, valt het toch zwaar. We hopen nu echt heel erg dat het 20 maart wordt.

We houden jullie op de hoogte!