Laatste dag in Beijing

Onze laatste echte dag in Beijing! Wat is de tijd omgevolgen, maar ook lekker om straks weer thuis te zijn. Twan gaat nog denken dat het normaal is om elke dag uit eten te gaan.

Vanochtend (na het excuus fruit) lekker op de kamer gebleven zodat de kinderen samen konden spelen. Om 16.00 uur moesten we in de lobby zijn om Twan zijn paspoort in ontvangst te nemen, dus we hebben tussendoor een uitstapje gezocht dat niet te lang zou duren of te ver zou zijn. Het werd de Lama tempel. Echt prachtig mooi, met steeds groter wordende tempels met daarin steeds grotere Buddha's. De grootste is 26 meter hoog en uit een boomstronk (sandalwood) gemaakt. Overal staken mensen wierrook aan of legden geschenken bij de Buddha's neer (fruit of stokjes wierrook). We hebben voor thuis een soort hanger gekocht die ons gezin geluk moet brengen. Dit leek ons wel een erg mooi idee.

Twan en Fee Fee worden steeds meer broer en zus, met af en toe huilpartijen, maar ook heel lief samen hand in hand rennen en zelfs een beetje samen spelen. Twan probeert Fee Fee echt in alles na te doen. Valt zij per ongeluk, dan laat hij zich ook vallen omdat hij denkt dat het zo hoort.

Vanavond hebben we gegeten in een zeer koud restaurant waarvan we het vermoeden hadden dat ze Mao's favoriete gerechten serveerden. Midden in het restaurant stond namelijk een groot gouden standbeeld van hem. De gerechten waren echt anders dan die we tot nog toe hebben gegeten, pittiger, aparter en prachtig geserveerd.

Morgenochtend moeten we al om 9.00 uur de bagage buiten zetten en om 10.30 uur vertrekken we naar het vliegveld. Het wordt een lange dag, want het vliegtuig vertrekt pas om 14.30 uur. Als we in Nederland aankomen is het voor ons midden in de nacht. We hopen dat de kinderen (en wij ook) nog af en toe wat kunnen slapen.

We willen iedereen heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes, smsjes en telefoontjes. We hebben het heel erg gewaardeerd!

We kijken terug op een prachtige reis en voelen ons enorm bevoorrecht dat wij de ouders mogen zijn van twee prachtige kinderen uit China. Iedereen met een kind uit China kent het gezegde van de Rode Draad: de Rode Draad is de onzichtbare band die mensen, ook al kennen ze elkaar niet, met elkaar verbindt. De draad kan rekken en strekken maar zal nooit breken, arm en rijk, jong en oud, voorgoed aan elkaar verbonden.