Wijsneus

Vandaag aten we pasta uit de oven met bovenop mozzarella. Lekker gesmolten met van die fijne kaasslierten, je kent dat wel. De kinderen zijn sowieso dol op pasta, maar deze vonden ze, door de kaas, wel erg lekker. Twan krijgt voor de tweede keer pasta opgeschept, waarop Sander het commentaar kreeg: "papa, wel met van die lekkere klodderzooi erop"!!!!! Wijsneus!

Twee jaar geleden

Vandaag precies twee jaar geleden zagen we Twan voor het eerst in een soort vergaderzaal in Nanning in Guangxi, China. De tocht per bus van het hotel naar deze locatie was kort en ik herinner me nog goed hoe Fee Fee van ons, Sander en mij, een foto maakte voor de ingang van het gebouw. Dappere lieve meid waarvoor, net als voor Twan en voor ons, over een klein half uurtje het leven totaal zou veranderen. Terwijl we moesten wachtten in het zaaltje, zag ik al een glimps van Twan in het zaaltje tegenover de onze. Hij rende voorbij. Samen met vier andere stellen wachtten we ongeduldig de speech af die gehouden werd door een vertegenwoordigster van het kindertehuis.


Twan werd als laatste aan ons overhandigd en was het enige kind dat niet huilde. Fee Fee overhandigde hem zijn knuffelhondje en Twan bekeek alles, uiteraard enigszins gereserveerd, maar ook belangstellend.
De tijd die hierna volgde was mooi, maar ook heftig. Twan was wild en ongecontroleerd. Logisch gezien wat hij allemaal meemaakte, maar ook lastig voor Fee Fee, die ineens ook onze aandacht moest delen, en voor onszelf omdat we Twan nog niet kenden.
 
Inmiddels is het niet meer voor te stellen dat Twan er ooit niet was. Het drukke gedrag heeft hij nog steeds, dit hoort gewoon bij hem, maar hij is steeds liever en zorgzamer geworden, met uiteraard af en toe ook nog de nodige kattekwaad trekjes. Hij spreekt Nederlands alsof hij nooit ergens anders heeft gewoond en zijn gevoel voor humor is groot.
 
Lieve Twan, wat zijn we blij met jou! We hopen dat je uitgroeit tot de fantastische lieve jongen die in jou zit. We zijn geweldig trots op je, net zoals op Fee Fee. Onze lieve, dappere kinderen uit China!

Met sprongen vooruit!

Tjonge, wat gaat Twan ineens met sprongen vooruit. Qua Nederlandse taal kon hij er al wat van, hij kletst je de oren van het hoofd zodra hij wakker wordt en als je niet luistert blijft hij net zolang volhouden totdat je wel luistert, goedschiks of kwaadschiks : ) Zijn stemvolume (wat al niet bepaald zacht is) wordt gewoon steeds harder net zo lang totdat je wel luistert (alsof je dan nog keuze hebt om iets anders te doen....). Maar je krijgt dan wel altijd een prachtige volzin met veel, naar mijn idee, toch best lastige woorden en allemaal goed gebruikt. Tot zijn eerste woorden behoorden bijvoorbeeld betonmixer, oplegger en dergelijke. En dat stamt inmiddels van bijna twee jaar geleden, dus je kunt je een voorstelling maken van de terechtwijzingen die wij inmiddels van hem krijgen ("nee, mama, dat is een dorsmaaier en geen combine!"e.d.)

En nu: vanochtend had Twan besloten om zich zelf ineens, en voor het eerst, aan te kleden! Zelf zijn luier af gedaan, onderboek aan, lange broek, shirt en sokken! Nou ja zeg! Wat ontzettend knap van hem. En sinds halverwege verleden week durft hij ineens te fietsen. Hij vond fietsen altijd maar eng, hij wilde alleen maar op zijn loopfiets en nu fietst hij alsof hij nooit anders heeft gedaan.

En als klap op de vuurpijl gaat hij ook ineens echt tekenen. Niet meer het driftige krassen wat hij alleen maar kon (met dan wel vaak allemaal toevoegingen dat al dat blauwe gekras politie was en het rode vuur en zo), maar echt afbeeldingen. Een krokodil en auto's natuurlijk! 



Lappenmand

Op dit moment zit Sander nogal in de lappenmand. Met de gladheid is hij gevallen en naar nu blijkt heeft hij daar een botkneuzing, een gescheurde meniscus en scheuren in zijn kruisbanden aan overgehouden. Volgende week krijgt hij een kijkoperatie en dan gaan ze kijken of bovenstaande zo goed mogelijk verholpen kan worden en of er wellicht nog meer schade in zijn knie is. Arme Sander!
Aangezien Sander de kinderen altijd uit school haalt, is het nu een heel geregel, maar dankzij mijn ouders en hulp van andere ouders van school lukt het gelukkig! Maar ze zijn er wel mee bezig, vooral Fee Fee, want papa, haar grote held, kan nu niets en daar heeft zij het moeilijk mee.

Om Sander een beetje op te vrolijken heb ik op de site van de lollypopshop een paar applicaties gekocht. Speciaal voor Sander een met robots (is hij dol op):
http://www.lollypopshop.nl/a-13740602/full-colour-applicaties/robots-applicatie

Verder heeft Fee Fee twee prachtige Valentijnskaarten ontvangen: een vanuit Friesland van Jun Yi (dank je wel Jun Yi!) en een van Stan (dank je wel, Stan!). Erg lief van jullie.

Bos

Januari 2011

Kunstwerkjes

Fee Fee heeft pas een nieuwe tekenset van Djeco gehad. Je kleurt met een soort uitwisbare stiften op een plastic ondergrond waar weer een motief onderzit dat je, als je klaar bent, weg haalt. Is het nog te volgen? Kijk hiervoor ook maar eens op http://www.cocodrilo.be/index.php?rt=product/1755
Echt heel leuk. Ik kleur graag met haar mee. Hierboven dus Fee die trots het eindresultaat toont.

Hieronder nog een tekening van Twan. Heel ander kaliber, maar niet minder mooi.

Lief!!

Vliegeren

Een tijdje terug was het koud, maar prachtig weer en er stond wind. Een prachtig moment dus voor Fee Fee om haar eerder gekregen vlieger eens goed te kunnen laten vliegen. Het ging geweldig goed. 

P.S. zo zien jullie onze neuzen ook eens goed van de onderkant : )

Spelen!

Onze herder

Bij Twan in de klas werd eerder dit jaar een Driekoningenspel gespeeld. Het was erg leuk gedaan, de kinderen waren allemaal verkleed als (uiteraard) Jozef, Maria, engelen, dieren of de herder. Deze laatste was Twan. Het was de bedoeling dat de engel met de ster voorop ging, daarna Jozef en Maria, dan de schaapjes e.d. en dan pas de herder. Een logische plek voor een herder, maar niet voor Twan. Bij de stal aangekomen posteerde Twan zich voor Jozef en Maria, vervolgens ging hij alle wol uit zijn herderstasje peuteren (dit moest pas later), vervolgens dus maar weer met veel vertoon alles er weer in stoppen en daarna werd het schaap aan haar oren meegetrokken. Tja, Twan is me er wel eentje af en toe, maar stiekem moet ik er ook wel weer om lachen. Onze lieve kleine grote zoon.