Zwemles!

Een lang gekoesterde wens van Fee Fee is eindelijk in vervulling gegaan: sinds een paar weken zit ze op zwemles. Ze wil later dolgraag kunnen duiken en er is hier een duikvereniging waar kinderen vanaf 7 jaar op mogen. Maar dan moeten er natuurlijk wel nog eerst wat zemdiploma's worden behaald! Allereerst maar eens dat A diploma halen, dan zien we wel weer verder.

December

Het is weer december! De kinderen zijn weer vol spanning over Sinterklaas en vooral Twan wil elke avond zijn schoen zetten. Maar ja, Sinterklaas kan natuurlijk niet elke avond bij elk kind zijn! Op de vraag wat hij in zijn schoen zou willen: "een echte tractor (!)" gevolgd door een pauze en toen " en een echte boer" : ) Toen ik hem vroeg waar we die twee dan moesten laten was het antwoord, " in de tuin"! Arme boer!
Morgen komt Sint op school, ben benieuwd hoe ze dat vinden. Vond Fee Fee Sinterklaas vroeger nog best eng, nu zat ze bijna direct bij hem op schoot toen de vraag werd gesteld wie er met Sinterklaas op de foto wilde. Verder zijn ze erg blij met de sneeuw en moet er veel gesleed worden.

Alles wat een mens nodig heeft



Mijn drie schatten!



Twan 4 jaar

Nog tegoed: foto's van Twan die zijn 4e verjaardag vierde op de peuterspeelzaal.

Hoezo spannend : )





Wat was hij blij om jarig te zijn.

Mooi stel

broer en zus

mooie meid!

En toen waren er al 5 weg!

5 jaar bij ons

En dan hierbij de beloofde foto's van onze reunie. Precies op die dag zagen we onze kinderen precies 5 jaar geleden voor het eerst.
Op de foto (vlnr) Jun Yi, Fay, Zu Yin, Chao, Twan, Fee Fee, Rosa, Yuun, Ismay en Nina. Leuk om te zien hoe de kinderen letterlijk en figuurlijk gegroeid zijn.

De andere foto is gemaakt door Henk en toont de trotse ouders die hun kroost vereeuwigen : )

Veel gebeurd

Er is de afgelopen tijd weer veel gebeurd en vandaar nu pas weer eens een berichtje. Door alle drukte is het er niet eerder van gekomen. Excuses aan de trouwe lezers van wie ik "klachten" hierover kreeg : )

Allereerst is onze Twan op 1 oktober 4 jaar geworden. Wat een mijlpaal. Hij keek er al een hele tijd naar uit. Hij had voor de cadeautjes de Duplo gids al doorgespit en wist precies wat hij wilde hebben: de grote gele graver met rupsbanden. Verder is hij nu dus ook voor het eerst naar de grote school gegaan. Dit betekende natuurlijk eerst afscheid nemen op de peuterspeelzaal en daarna beginnen in de kleuterklas op dezelfde school als Fee Fee. Met name dat laatste vindt hij erg prettig, het geeft hem een soort zekerheid en veilig gevoel. Hij begint part-time met een paar dagen en dat gaan we het langzaam opbouwen. Wie Twan een beetje kent weet dat hij bij dit soort spannende dingen enorm druk wordt (in tegenstelling tot Fee Fee die dan juist timide wordt), kortom: de week van zijn verjaardag en het starten op school was een hectisch weekje.

En vervolgens de volgende grote gebeurtenis, maar nu met Fee Fee. We kennen elkaar nu precies 5 jaar! Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren toen we haar voor het eerst zagen. Wat een prachtig, maar ook bang kindje.

Op een familie na waren we met alle families weer bij elkaar. Erg leuk om elkaar weer te zien en vooral ook hoe de kindjes gegroeid zijn. Een paar families wacht nog op een tweede voorstel uit China. We hopen van harte dat dit allemaal gaat lukken, want de wachttijden voor de reguliere procedure (die zij volgen) zijn enorm. Ook was het weer erg leuk om Fee Fee samen met Jun Yi te zien. Zij kennen elkaar immers al 7 jaar en dat zie je. Zodra ze elkaar zien pakken ze de draad gewoon weer op en is het gelijk vertrouwd tussen die twee.

Tot zover wat berichten over ons. Ik zal ook gauw de foto's erbij plaatsen!

Ontspanning

Sander had van mij van Sinterklaas verleden jaar zo'n ontspannend hoofdmassageding gekregen. Deze is pas weer ontdekt door Fee Fee en niet tot genoegen van Sander die er helemaal de kriebels van krijgt. Kijk hem maar eens lekker genieten : ) Het lijkt erop dat het meer aan de vrouwen besteed is, want ook Twan krimpt ineen zodra dat ding zijn hoofd aanraakt. Afijn, de beelden spreken voor zich!

Zomer!!

Zeven jaar!

Vandaag is Fee Fee zeven jaar geworden! Jeetje, waar blijft de tijd.
En wat had ze een zin in haar verjaardag. Vanochtend om 5.00 uur stond ze (helaas : ) al naast ons bed. Hmm. Gelukkig begreep ze wel dat het nog erg vroeg was en kwam tussen ons in liggen. Elke 10 minuten werd even gecontroleerd bij ons of het " nu al tijd was?", totdat ze ons dan eindelijk in beweging had gekregen.
Wat was ze blij met haar cadeautjes. Van Twan een waterpistool (het geven kostte enige moeite, hij had het idee dat het een cadeau voor hemzelf was) en van ons veel Playmobil. 's Middags kreeg ze van haar tante & Evert en pake & oma nog veel meer Playmobil. Het lijkt hier onderhand wel een dependance van de speelgoedwinkel, met name goed voorzien in.... juist Playmobil!
En ook het pakje van Jun Yi uit Friesland was aangekomen. Namens Fee Fee dank hiervoor!
Morgen is haar kinderfeestje. Het wordt gelukkig mooi weer, want we gaan naar de speeltuin.

Zomaar een gesprekje

Zomaar een gesprekje 's avonds met Twan na het voorlezen van het boekje van Kleine Ezel.
Ik: "Twan, ben ik mama ezel en jij kleine ezel? "
Twan: "Nee, ik ben toch Twan?"
Ik" Ja, jij bent Twan Pan Yuan".
Twan: "Nee, alleen Twan." en hij geeft me een dikke kus.

Zo is het maar net, Twannie!

Moederdag 2010

Guilin

Vandaag een prachtige foto gevonden van het karstgebergte bij de Li rivier in Guilin, de woonplaats van Twan voordat we hem kregen. Jammer dat we Guilin niet hebben kunnen bezoeken, doordat het te ver van Nanning aflag (meer dan 5 uur met de trein). Maar ooit hopen we het zelf te kunnen zien.

Nadoen

Tot grote ergernis van Fee Fee wil Twan haar altijd in alles nadoen. Speelt zij met iets, dan dringt Twan zich op met speelgoed wat lijkt op datgene waarmee zij net aan het spelen is. Soms bedoelt hij het lief, maar soms is hij ook echt wel vervelend. Maakt niet uit, Fee Fee gaat toch wel piepen, vergezeld van opmerkingen in de trant van "Twahan, hier speel ik!!!!" ( met zeer luide (hoge) stem en haar blik gericht op een van ons om hulp te vragen bij haar aktie.....  Je kent het wel).

Fee mocht laatst op de lap top een spelletje doen, dus Twan rent naar de Nijntje lap top en gaat (uiteraard) naast Fee Fee zitten te "werken" op de lap top. Dit zijn de momenten waarop Fee Fee volgens ons graag over zeer dik behang zou willen beschikken, om haar broertje achter te kunnen plakken. Vooral als hij net even te dicht met zijn muis bij haar computer komt, of als hij zijn computer steeds meer richting haar lap top duwt.  Tja, het valt niet altijd mee, zo'n klein broertje.

Stoeien met papa

Weer zo'n mooie tekening van Fee Fee: zij is hier aan het stoeien met papa. Let ook op de enorme haardos en stoppels van Sander : )

Weer thuis

En weer thuis werden we verrast door een bezoekje van Liesbeth en Suze, met een mooie bos pioenrozen als dank voor de kleren waar Fee Fee te groot voor was geworden en die nu door Suze gedragen worden. Dank je wel Tante Bethie , eeuh Liesbeth : )

Liefde voor het leven (deel 2)

Sybrandy's ontspanningspark

Twan was niet weg te slaan bij de skelters. En hij heeft voor het eerst echt gefietst!

Het "echtpaar" in de jeep. Tja, als je al 6 bent moet je natuurlijk wel heel cool in zo'n auto zitten...

Samen met Jun Yi, en uiteraard Henk en Trijntje, zijn we ook nog een middag naar Sybrandy's ontspanningspark geweest in Oudemirdum. Een kleinschalig maar erg leuk pretparkje, precies goed. Voor wie interesse heeft: http://www.sybrandys.nl/

Geen idee wie deze blonde jongen is, maar Fee Fee heeft heel lang met hem gespeeld op het springkussen. Wat ons betreft mag hij zo aan de slag als oppas, maar dan moet hij waarschijnlijk wel eerst verhuizen.....

Friese vrienden

En natuurlijk was ons weekje Friesland niet compleet zonder ook een bezoek aan Marjoke, Sisko en hun kinderen, mede reisgenoten van de reis naar Twan. Erg gezellig om ze weer te zien en bij te kletsen. De kinderen hebben ook gezellig met elkaar gespeeld. 's Avonds hebben we nog heerlijk met zijn allen Chinees gegeten (hoe kan het ook anders!). Jammer dat we zo ver uit elkaar wonen.

Op de een of andere manier hebben we aan alle adoptie reizen vrienden uit Friesland over gehouden (naast uiteraard Henk en Trijntje). Want ook hebben we Hennie en Jelle bezocht die we leerden kennen op de reis naar Fee Fee. Een hele tijd niet gezien, maar het voelde alsof het gisteren was dat we elkaar zagen. Fee Fee vond het vooral erg leuk dat Hennie paarden heeft. Bovendien wonen ze in een prachtige boerderij. Wat een prachtige plek om te wonen. En wat was het leuk om ook hen weer te zien. Namens de kindjes ook nog hartelijk dank voor de zak snoep!

Liefde voor het leven

Afgelopen week zijn we op bezoek geweest bij Jun Yi. Fee Fee en Jun Yi hebben de eerste twee jaar van hun leven samen doorgebracht en dat merk je. Zodra ze elkaar weer zien is het meteen goed. Alhoewel beiden verkering hebben met een ander (ja, ja en dat al op de leeftijd van 6 jaar), maakt het niet uit voor hun relatie. Liefde voor het leven hopen Trijntje (Jun Yi zijn moeder) en ik want het uithuwelijken is namelijk al gebeurd : )

Wijsneus

Twan heeft van oma een nieuw t-shirt gekregen met daarop de tekst I'll do it my way. Een zeer passende tekst voor onze kleine wijsneus.

Eindelijk!

Toen we ruim 4,5 jaar geleden te horen kregen dat wij de ouders mochten worden van Fee Fee, 2 jaar en 4 maanden oud toen we haar eindelijk voor het eerst mochten ontmoeten, kregen we van mijn ouders o.a. een paar pyjama's in maat 110/116. Dat was min of meer de gangbare maat voor een circa 3 jarige. Ja, een Nederlands kind dan, want eindelijk, eindelijk kan Fee Fee deze pyjama's aan!

Verder nog een foto van het badritueel gemaakt door Fee Fee. Ze wil de laatste tijd graag helpen bij het aankleden van hem na het badderen, maar vandaag werd het een foto reportage.

Over Twan gesproken. We hoorden vanavond rond 22.30 uur allemaal gebonk. Bleek dat meneer nog steeds wakker lag in zijn bedje (volgens eigen zeggen dan). Hmm, dat beloofde niet veel goeds. Dan maar even wat boekjes lezen in bed. Nu maar hopen dat hij snel in slaap valt. Kleine aap!

Reunie

Afgelopen zaterdag hebben we een groot deel van onze reisgenoten van de reis naar Twan weer gezien, met hun kinderen uiteraard. Het was precies een jaar geleden dat we met onze kinderen in Nederland aankwamen. Wat is dat jaar snel gegaan en wat zijn de kindjes (en Twannie ook) veranderd. Je ziet gewoon dat ze gegroeid zijn, en dan niet alleen letterlijk, rustiger zijn geworden en zich thuis zijn gaan voelen bij hun nieuwe families. Wat is dat toch een wonder eigenlijk.

Het was een gezellige dag in het Spoorweg museum in Utrecht. Uiteraard moesten de kindjes allemaal met elkaar op de foto wat, na wat lichte dwang van de ouders, redelijk lukte. Zo werd Yuan van Marjoke en Sisko voor de groep neergelegd in de hoop dat hij daar dan even zou blijven voor de foto. En dat terwijl we in China nog plechtig beloofd hebben "not to abandon or abuse the adopted child" ....... : )

Wat wordt er trouwens gewerkt aan de A2 van Amsterdam richting Utrecht. Op de terugweg deden Fee Fee en Sander daarom een spelletje: tellen hoeveel wegwerkapparaten (gravers, walsen, hijskranen en andere wegwerkvoertuigen) er langs de kant van de snelweg stonden. Nou, raad maar..

Het waren er 106!! Onvoorstelbaar toch?!

(p)reunie

Afgelopen weekend gezellig een dagje naar Dierenpark Amersfoort geweest met onze reisgenoten Jan Kees en Inge van de reis naar Twan en hun zoon Xiao. Wat zo frappant was, is dat we precies een jaar geleden ook al met elkaar in de dierentuin waren, maar dan in Nanning! Het was een gezellige dag met zijn achten en alvast een voorproefje voor onze reunie volgende week met een groot gedeelte van onze reisgenoten van afgelopen jaar. Dierenpark Amersfoort is overigens een echte aanrader: mooi en groen. Het dinobos vonden de kindjes wel erg spannend met levensgrote dino's die bewogen en geluid maakten. Naarmate de dag vorderde werd het ook steeds meer dringen om de buggy die we hadden meegenomen met vier moeie kinderen. Maar het was een erg gezellige dag en we hebben zondag nog genoten van de Groninger koek. Zoals Twan zei: "lekker"!

Volgende week hebben we afgesproken in het Spoorwegmuseum. Leuk om ook met de rest nog bij te praten en om hun kindjes dan ook weer terug te zien.

Een jaar later

Een jaar geleden zagen we Twan voor het eerst in een warm civilbureau in Nanning, Guangxi. Een ongeleid projectiel dat alle kanten uit rende, met alles gooide, sloeg, eten uitspuugde en dus vooral niet goed wist wat hem allemaal overkwam. Heel logisch natuurlijk als je ruim twee jaar bij hetzelfde pleeggezin hebt gewoond en ineens, na een treinreis van ruim 5 uur, overhandigd wordt aan vreemde mensen die je niet kent, die niet begrijpen wat je zegt en bedoelt en die een klein meisje bij zich hebben die qua uiterlijk wel heel erg op je lijkt, maar ook al niet je taal spreekt. In de daaropvolgende twee weken wordt je overal mee naar toe genomen, maak je twee reizen met het vliegtuig en krijg je het idee dat je voortaan in een hotelkamer moet wonen (alhoewel je natuurlijk niet weet dat het een hotel is) en elke avond moet eten in een restaurant.



tekening van Fee Fee gemaakt vlak voordat we Twan gingen ophalen

En wat een wonder kan zich toch weer binnen een jaar voltrekken. Twan wordt steeds liever, is zeer bedreven in het uitdelen van handkusjes, zoekt je op in spannende situaties, laat het duidelijk merken als hij het ergens niet mee eens is, maar zegt inmiddels ook "sorry mama", als hij tijdens het eten de inhoud van zijn bord in de rondte gooit.

De inburgering van Twan is inmiddels wel compleet; het Nederlands heeft hij ruimschoots onder de knie getuige zijn opmerking van vanavond. Fee Fee werd na het douchen ingesmeerd met bodylotion waarop Twan uitriep " he, dat lijkt wel smeerkaas!".