Voor de kinderen in Guilin, China

Het aantal kinderen dat in China geboren wordt met een aangeboren afwijking is enorm groot. Een op de acht kinderen dat nu geboren wordt heeft een dergelijke aangeboren special need. Dit varieert van kinderen met een schisis, tot kinderen met ledemaatafwijkingen, tot kinderen met hartafwijkingen, zoals Twan heeft, tot vele andere, complexere, special needs.

Tienduizenden van deze special needs kinderen worden te vondeling gelegd door de biologische ouders, vaak omdat ze de medische kosten niet kunnen betalen en in de hoop dat het leven van hun kind gered kan worden. Deze kinderen komen terecht in een van de vele kindertehuizen in China, de zogenaamde Social Welfare Institutes. Alhoewel de verzorgsters hun uiterste best doen, kunnen ze simpelweg niet die zorg en aandacht bieden die elk kind nodig heeft om zich veilig en geliefd te voelen. Vaak ook ontbreekt het de tehuizen aan financiele middelen om bijvoorbeeld de benodigde operaties te kunnen bieden. Alhoewel veel kinderen geadopteerd worden, en gelukkig ook steeds meer in China zelf, blijven ook heel veel kinderen achter in de tehuizen omdat ze te gehandicapt of inmiddels te oud voor adoptie geworden zijn, of omdat er geen financiele middelen zijn om een kind in een pleeggezin te plaatsen.

Twan heeft het geluk gehad dat hij door financiele steun van de Amerikaanse organisatie Grace and Hope (http://www.grace-hope.org/) in een pleeggezin geplaatst werd. Hij heeft hierdoor bijna twee jaar lang een redelijk normaal gezinsleven gekend en hij is gestimuleerd in zijn ontwikkeling. Zijn pleegouders hebben voor hem gezorgd toen hij last van zijn hart kreeg en hebben hem, door steun van Grace & Hope, de nodige medische zorg kunnen geven. Het is niet nodig om verder uit te leggen hoe belangrijk dit voor hem is geweest.

Tijdens onze reis naar Twan hebben wij twee medewerkers van de organisatie mogen ontmoeten en hebben wij tientallen foto's en diverse rapporten over zijn ontwikkeling mogen ontvangen. Deze zijn voor hem en voor ons van onschatbare waarde.

Op dit moment staan er tien kinderen uit Guilin, dezelfde plaats waar Twan 2,5 jaar gewoond heeft, op de site van Grace & Hope waarvoor ze, met financiele hulp van ons, een pleeggezin zouden kunnen zoeken. Deze familie wordt dan getraind en ondersteund tijdens het pleegouderschap.

Ik zou iedereen dan ook willen vragen om na te denken over een donatie aan deze organisatie. Geen donatie is te klein en ik kan, door Twan, garanderen dat het geld daar terecht komt waar het nodig is: bij de wachtende kinderen in China. Twan heeft dit geluk gehad en ik hoop dat deze kinderen dat geluk ook mogen leren kennen.

Sneeuw!

Wat een geluk voor Twan: zijn eerste winter in Nederland en er ligt sneeuw! De eerste dag noemde hij het nog schuim (naar badschuim), maar inmiddels weet hij beter. We hebben genoten met zijn allen. De kerstvakantie had niet beter kunnen beginnen!

Tekenen

Sinds kort "zorgt" Fee Fee voor Tommy, onze kat. Ze geeft hem brokjes of blikvoer (liefst heel veel en hij is al niet de slankste!) of doet de kamerdeur of de tuindeur voor hem open. En aangezien Fee Fee dol is op tekenen, is dit vastgelegd op bovenstaande tekening. Links Sander, dan Twan, dan ik en rechts Fee Fee die door de knieen gaat (let op de details in de tekening!) om Tommy zijn bakje neer te zetten. Lief he!

Kleine meisjes worden groot!

Onze Fee Fee is nu officieel echt groot geworden. Ze is aan het wisselen! In twee dagen tijd raakte ze twee ondertanden kwijt. Vol trots kwam ze thuis na school met haar eerste echte gewisselde tand! Tand twee was een klein drama (want deed zeer), maar die kwam gelukkig de volgende dag er al uit.

Sindsdien roept Twan ook om de haverklap dat hij een wiebeltand heeft!

Grapjas! Nog even een paar jaar wachten, Twan!

Sinterklaasje kom maar binnen....

Twan valt met zijn neus in de boter qua feestdagen: eerst Sint Maarten en daarna de intocht van Sinterklaas. Was hij in het begin nog erg verontwaardigd dat we Sinterklaas zeiden (we kregen steevast een zeer vastberaden "Nee, is Sint Maarten" te horen van hem. Tja, dat had hij natuurlijk pas geleerd), na zeer korte tijd kreeg hij door hoe leuk Sinterklaas is.

Bij het eerste keer schoenzetten, bracht hij na het zingen braaf zijn kaplaars terug naar de gang (hoezo, goed geleerd om alles netjes op te ruimen..?! :), maar na een dag had hij al helemaal door hoe het werkte. Met natuurlijk 5 december als hoogtepunt met alle cadeautjes.

Gezien de regen had Sinterklaas de zak met cadeautjes op zolder afgeleverd. Slim bedacht van hem met al die regen! Maar dit vond Fee Fee best weer eng: "mam, hoe komt zwarte piet dan precies binnen?". Hmm, hopelijk is het volgend jaar droog en kunnen de cadeautjes weer voor de deur afgeleverd worden. In ieder geval was het een heel gezellige avond met heel veel cadeautjes voor iedereen!

Ik ben alleen benieuwd of Twan echt begrijpt dat hij nu weer naar Spanje is, want de dag erna pakte hij 's middags zijn kaplaarsjes om in de tuin naar het dak te gaan kijken, naar Sinterklaas.